Żeglarstwo jest sportem złożonym i wymagającym od człowieka szeroko pojętej wiedzy i wielu umiejętności praktycznych. Dopiero właściwy ich poziom pozwala na efektywne uprawianie tej trudnej dyscypliny.
Wielką zaletą żeglarstwa jest możliwość uprawiania tej dyscypliny od najmłodszych lat, aż do tzw. „jesieni” życia. Możliwe jest to dzięki ogromnemu postępowi technologicznemu, który pozwala na wykonanie sprzętu praktycznie dla każdego użytkownika.
Możliwość wyboru konkurencji żeglarstwa jest niezwykle zróżnicowana. Począwszy od łódek regatowych poprzez żeglarstwo deskowe, skończywszy na dużych jachtach kilowych. Wielorakość ta umożliwia współczesnemu człowiekowi wiele przeżyć emocjonalnych i ruchowych z dala od zgiełku wielkomiejskich aglomeracji, w bezpośredniej bliskości z naturą.
Istnieje wiele klas regatowych, jednak z punktu widzenia szkolenia pracującego z dziećmi do lat 15, najważniejszą i najczęściej wybieraną konkurencją jest jacht klasy Optimist.
Wiele osób uważa Optimista za śmieszne, pokrzywione pudełko, w którym dzieci uczą się żeglować… Faktycznie, łódka ta jest niepospolitej konstrukcji. Łatwa w obsłudze, typowo regatowa klasa mieczowa zaliczana jest do doskonałych monotypów .
Olbrzymią zaletą tej konstrukcji jest możliwość wykorzystania jej zarówno do stawiania pierwszych kroków w żeglarstwie, jak też do ścigania się na najwyższym światowym poziomie.
Optimist zaliczany jest do klas przygotowawczych, w związku z czym, odgrywa istotna rolę w systemie szkoleniowym oraz w późniejszych osiągnięciach zawodników. To właśnie pod czas żeglowania na nim kształtowane są prawidłowe umiejętności, przekształcane następnie w nawyki wykorzystane przez zawodników do końca kariery sportowej a nawet dłużej. Dlatego też, podczas szkolenia należy zwracać szczególną uwagę na prawidłowe wykonywanie wszystkich elementów technicznych.

Jachty klasy Optimist są bardzo popularne na całym świecie. Żeglarstwo na nich uprawia około 400.000 młodych adeptów tego sportu z ponad 120 krajów. Na każdym z kontynentów co roku odbywają się zawody międzynarodowe i mistrzostwa krajowe. Rozgrywane są także Mistrzostwa Świata, w których startuje około 280 żeglarzy z ponad 70 państw .
Optimist wywodzi się z Florydy w Stanach Zjednoczonych gdzie w latach 40-tych ścigano się w skrzyniach na kółkach zaopatrzonych w żagiel. Władze miasta Clearwater zakazały tych zabaw, gdyż zakłócały one ruch uliczny. Wówczas, w 1947 roku projektant Clark Mills przy wykorzystaniu tego samego materiału skonstruował małą łódkę, którą nazwał Optimist. W 1954 roku duński inżynier Alex Damgaard zauważył, że łódka ta bardzo dobrze nadaje się do szkolenia dzieci. Z członkami swojego klubu zbudował kilka próbnych egzemplarzy i w taki sposób łódka rozpowszechniona została w Europie .
O świetlności klasy świadczy fakt, że do dnia dzisiejszego nie została wyparta przez żadną inną łódkę. Klasa ta służy do szkolenia dzieci i młodzieży do lat 16 stanowi ona pierwsze ogniwo w systemie szkolenia młodych żeglarzy. To łódka całkowicie bezpieczna, ciężko ją przewrócić, zaś przewrócona nie tonie. Jest bardzo łatwa w obsłudze, a ciężar i gabaryty umożliwiają jej transport nawet na dachu samochody osobowego. Prostota i bezpieczeństwo żeglugi czynią ją doskonałą dla najmłodszych adeptów żeglarstwa. Na popularność tej klasy zapewne ma również wpływ stosunkowo niski koszt zakupu i eksploatacji łódki.
W 1962 roku w Anglii powołano Związek Klasy Optimist – Optimist Racing Association, który w 1965 roku przekształcono w związek międzynarodowy – International Opitimist Dinghy Association (I.O.D.A.).
Łódka klasy Optimist jest monotypem rozprzowym ożaglowaniu typu ket. Wszystkie łódki startujące w regatach tej klasy muszą być dostosowane do przepisów Międzynarodowego Związku Klasy Optimist.
Wysokości burt, mierzone na zewnątrz kadłuba z uwzględnieniem grubości pokrycia dna wynoszą odpowiednio:
• 285 mm przy zewnętrznej krawędzi pawęży rufowej,
• 362 mm przy wręgu środkowym,
• 342 mm przy dziobnicy.

Długość całkowita, mierzona wzdłuż płaszczyzny symetrii łodzi między zewnętrznymi krawędziami górnych części pawęży i dziobnicy wynosi 2.300 mm, długość dna na zewnątrz kadłuba, w płaszczyźnie symetrii wzdłuż wypukłości dna, wynosi 2.163 mm.
Szerokości mierzone na zewnątrz kadłuba i uwzględniające grubości pokrycia burty, wynoszą odpowiednio:
• 868 mm na tylnej krawędzi pawęży dolnej,
• 1.026 mm na tylnej krawędzi dolnej wręgu środkowego,
• 466 mm na przedniej dolnej krawędzi dziobnicy,
• 970 mm na tylnej górnej krawędzi pawęży,
• 1.130 mm na tylnej górnej krawędzi wręgu środkowego,
• 566 mm na przedniej górnej krawędzi dziobnicy.

Ciężar pustego kadłuba w stanie suchym nie może być mniejszy niż 33 kg. Maksymalna długość masztu wynosi 2.286 mm. Powierzchnia żagla równa jest 3.25 m2 [Międzynarodowe przepisy klasy Optimist, 1999].

Tekst Jacek Kierzek