Tradycyjnym ceremoniałem opuszczenia i złożenia potarganej wiatrami bandery (na zdjęciu), która od wiosny powiewała na maszcie szczecińskiego Centrum Żeglarskiego nad jeziorem Dąbie, oficjalnie zakończyli 21 bm. swój tegoroczny sezon 3017 młodzi żeglarze, ich rodzice, armatorzy jachtów bazujących w CŻ, i goście. Jak już corocznie całość uroczystości rozpoczął występ przedszkolaków z „Żagielka”, czyli PP 27, potem było jeszcze krótkie wystąpienie dyrektora CŻ, koncert szant, oraz nagrody i wyróżnienia dla najlepszych młodych żeglarzy, przyznawane przez instruktorów – opiekunów poszczególnych sekcji, i na koniec wspólne ognisko. Nie zabrakło tez sportowych zmagań na wodzie, podczas dwudniowych Regat Nadzieja Sportu, w klasach Optimist,. LASER 4,7, Standard i Radial. Rodzice i goście mieli też okazje do poznania szkoleniowej flotylli CZ, z pełnomorskimi jachtami właczie - :Darem Szczecina”, „Magnolią”, „Zrywem” i „Urtica”, wielokrotnymi uczestnikami i zwycięzcami międzynarodowych regat TTSR. Tak np. pani dyrektor Pałacu Młodzieży Elwira Rewio wizytowała „Dar Szczecina” i rozmawiała na pokładzie z jego kapitanem Jurkiem Szwochem (na zdjęciu)…

Oczywiście opuszczenie bandery nie oznacza pożegnania z pływaniem. Większość flotylli CZ pozostaje na wodzie, szkolenia i treningi są i będą kontynuowane praktycznie do zalodzenia jeziora, na które zresztą czekają miłośnicy żeglarstwa lodowego. Przyjdzie też czas na prace bosmańskie i remontowe w hangarze, zajęcia świetlicowe, kursy teoretyczne, naukę pływania na basenie, itd. Obecnie CZ podlega Wydziałowi Sportu UM i jest wiodącą na Pomorzu Zachodnim „szkołą” żeglarskiego wychowania dzieci i młodzieży, z bogatą bazą szkoleniową, z największą przystanią nad jeziorem Dąbie, i z własnym schroniskiem młodzieżowym. Centrum skupia ponad 400 podopiecznych, dzieci i młodzieży, uczestniczących w trakcie roku szkolnego w zajęciach praktycznych i szkoleniach, potem w wakacyjnych obozach, wyprawach i rejsach. Centrum Żeglarskie „żegluje” cały rok, nie tylko od podniesienia bandery wiosną, i do jej opuszczenia jesienią…

Tekst i zdjęcia: Wiesław Seidler